Hindenburg, niemiecki sterowiec, największy sztywny sterowiec, jaki kiedykolwiek zbudowano. W 1937 roku zapalił się i został zniszczony; w katastrofie zginęło 36 osób.

Hindenburg był sterowcem o długości 245 metrów (804 stóp) i konstrukcji konwencjonalnego zeppelina, który został wystrzelony we Friedrichshafen w Niemczech w marcu 1936 roku. Jego maksymalna prędkość wynosiła 135 km (84 mile) na godzinę, a prędkość przelotowa 126 km (78 mil) na godzinę. Mimo że sterowiec miał być wypełniony helem, został wypełniony łatwopalnym wodorem z powodu ograniczeń eksportowych nałożonych przez Stany Zjednoczone na nazistowskie Niemcy. W 1936 r. Hindenburg zainaugurował komercyjne usługi lotnicze przez północny Atlantyk, przewożąc 1 002 pasażerów w 10 zaplanowanych lotach w obie strony między Niemcami a Stanami Zjednoczonymi.

W dniu 6 maja 1937 roku, podczas lądowania w Lakehurst, New Jersey, w drugim z zaplanowanych na 1937 rok rejsów transatlantyckich, Hindenburg stanął w płomieniach i został całkowicie zniszczony. Z 97 osób znajdujących się na pokładzie zginęło 35. Zginął również jeden członek załogi naziemnej. Pożar został oficjalnie przypisany wyładowaniu elektryczności atmosferycznej w pobliżu wycieku wodoru ze sterowca, choć spekulowano, że sterowiec padł ofiarą antynazistowskiego aktu sabotażu. Katastrofa Hindenburga, która została utrwalona na filmie i płycie fonograficznej, oznaczała koniec stosowania sterowców sztywnych w komercyjnym transporcie lotniczym.

.